top of page
Zoeken

Mijn dochter (2) heeft een voorkeur voor haar vader en dat maakt me onzeker, wat kan ik doen?


Mijn dochter laat duidelijk merken dat zij een voorkeur heeft voor haar vader, waardoor ik mij onzeker voel. Wat kan ik daar aan doen?







Een echt papa’s kindje, zo omschrijft een moeder haar dochtertje van twee. Daar is op zich niets mis mee, vindt ze. Toch merkt ze dat ze er soms moeite mee heeft als haar dochter de voorkeur voor haar vader wel héél duidelijk laat merken. “Soms duwt ze mij aan de kant als ik haar een knuffel wil geven. Vervolgens gaat ze dan wel bij haar vader op schoot zitten”, vertelt ze. “Ook wil ze soms liever met mijn man spelen dan met mij.” Deze afwijzingen van haar dochter maken haar onzeker, vertelt de moeder. Daarom vraagt zij zich af: wat kan ik hieraan doen? En waar komt het gedrag van mijn kind vandaan?

Het gedrag van dit meisje is heel normaal, stelt orthopedagoog Danielle Goedhart.

Het gedrag van dit meisje is heel normaal, stelt orthopedagoog Danielle Goedhart. Ze legt uit dat deze moeder zich er in ieder geval niet druk over hoeft te maken of haar dochter meer van haar man houdt. “Daar heeft het niets mee te maken. Dit gedrag zie je vaker op deze leeftijd. Daarnaast houden kinderen in een gezonde gezinssituatie van allebei hun ouders even veel.”


Goedhart denkt dat het eerder te maken heeft met behoeftes die een kind kan hebben tijdens een bepaalde fase. Zelf zag ze dit ook bij één van haar eigen kinderen. Haar jongste zoon trok ruim een jaar meer naar haar toe, wat haar man soms lastig vond.

“In die periode had mijn zoontje veel behoefte aan kletsen. Ik klets enorm veel, mijn man doet dat wat minder. Daarom wilde mijn zoon meer bij mij zijn. Tegenwoordig zie ik dat hij juist vaker behoefte heeft aan stoeien. Dat doet hij veel met mijn man, waardoor zij nu wat meer tijd met elkaar doorbrengen.”


Ontdekkingsdrang

Kindertherapeut en oudercoach Marjorie Lucas denkt dat deze moeder het inderdaad als een fase moet zien die past bij de leeftijd van haar kind. Zij adviseert deze moeder om het gedrag van haar dochter niet als afwijzing te zien, maar meer als ‘ontdekkingsdrang’. Ze legt uit dat moeders vaak in de eerste levensfase van hun kinderen veel tijd met ze doorbrengen. “Rond het tweede levensjaar verandert dat. Dan leren peuters om zichzelf te zien als afzonderlijk individu. Dat testen ze door zelf keuzes te maken. Als ze dan bijvoorbeeld mama de hele dag hebben gezien is niets zo leuk als iets ‘nieuws’, namelijk als papa thuiskomt.” Dat zou volgens Lucas een verklaring kunnen zijn als een kind tijdelijk naar één van de ouders toe trekt.


Ook Goedhart erkent dat het vooral belangrijk is met welke bril je het gedrag van je kind bekijkt. Toch snapt zij wel de onzekerheid van deze moeder. Maar door in haar achterhoofd te houden dat het niets te maken heeft met een ‘slechte moeder’ zijn, denkt de orthopedagoog dat deze moeder zichzelf een hoop onzekerheid kan besparen.



Comments


bottom of page