Van een kind met een luide stem in de klas – groeit ze uit tot de stem van kinderen die heel wat minder bereik hebben. Danielle bouwt in 10 jaar een prachtige kinder- en jeugdpraktijk op, waarin ruim 600 kinderen per jaar geholpen worden door haar team van 27 bevlogen vrouwen met hart voor het vak.
De ruimtes voelen aan als sfeervolle huiskamers en haar grote trots is de gymzaal. Want alleen zitten en praten – dat werkt niet bij ieder kind. Danielle laat ze graag ook bewegen.
'Zonder bluf is het leven duf’
De lach is gul, de woorden zijn recht voor z’n raap en tegelijkertijd legt ze heel bewust nuance in diezelfde woorden. Gepassioneerd over haar werk, boordevol ideeën en weinig houdt haar tegen om ze ook daadwerkelijk tot uitvoering te brengen.
Met haar ‘zonder bluf is het leven duf’ instelling opent ze deuren voor zichzelf en anderen en ze heeft een uitgesproken visie op jeugdzorg. Haar stem laat ze dan ook met regelmaat horen in de media.
Er is waardering voor dit tegengeluid, haar duidelijke argumentatie zet aan tot nadenken. En dat is exact de impact die ze wil maken: mensen laten nadenken. Waarom doen we wat we doen?
Bewijsdrang
Ze vertelt hoe deze energie en kritische houding op school meestal niet gewaardeerd wordt door de leerkrachten. Opstandig en tegendraads ben je dan. Haar klasgenootjes vinden haar wel geinig en stoer: dat meisje dat steeds haar huiswerk kwijt is, dat gewoon in de klas durft te vragen 'waarom we dit eigenlijk moeten leren' en dat dan weer eens met een wild verhaal de klas inkomt.
Danielle is met van alles bezig, behalve met haar schoolwerk... Op het vmbo gaat het niet anders en als ze haar diploma haalt, wordt doorstromen naar havo sterk afgeraden. ‘Dan zou je zo op je tenen moeten lopen.’ De bewijsdrang van Danielle weet genoeg: ze gaat natuurlijk wel havo doen. ‘Ik zal weleens even laten zien wat ik kan.’
Als broekie in de jeugdgevangenis
Het havo diploma haalt ze natuurlijk en het volgende station is HBO Social Work. Om het zichzelf niet te makkelijk te maken kiest ze in het 3e jaar voor een alles behalve rustige baan: de jeugdgevangenis. Een plek waar ze veel verbale shit over zich heen krijgt, maar ze staat als ‘broekie’ van 22 jaar haar mannetje.
Tegelijkertijd begint hier haar ontwikkeling van 'met de botte bijl’ naar ‘het zoeken naar verbinding'. Er komt nuance in haar spreken, zien en handelen. Wat blijft is de sterkte behoefte aan prikkels, nieuw en verandering. Ze ziet het zelf nog als onrust.
Danielle voelt aan alles dat ze door wil groeien naar de universiteit. Voor de Master Orthopedagogiek doet ze toelatingsexamen en verwacht 'dat ze het nu dan wel door zullen hebben.' Dat een vmbo meisje natuurlijk niet naar de universiteit kan.
Niets is minder waar, ze haalt het examen met gemak. Ze ontdekt dat ze zelfs een voorsprong op haar academische studiegenoten heeft, door de ruime praktijkervaring die ze al heeft opgedaan. Naast een gedegen theoretische basis weet Danielle namelijk ook exact hoe het in de praktijk werkt en onderscheidt zich met daadkracht. Beginnen. Starten. Doen. Afwegen en afstemmen is belangrijk, maar niet tot in de eeuwigheid.
‘Ik ga het anders doen’
Dan geeft Inge, een gedragswetenschapper die ze leert kennen in de jeugdgevangenis, haar een andere kijk op haar zelfbenoemde onrust. Ze laat Danielle inzien dat het juist haar kracht is, dat ze potentie heeft en dat het haar heel ver zal gaan brengen. Een totaal ander geluid dan wat ze gewend is te horen vanuit leerkrachten vroeger.
Tijdens het afstuderen aan de universiteit is ze zwanger van haar eerste kind, een hele bewuste keuze. Kort daarna start ze haar praktijk op. ‘Ik ga het anders doen’ is wat haar drijft. Het ondernemen is haar niet vreemd, ze groeit met haar 5 broers en zussen op naast de motorzaak van haar vader. Aanpakken kan ze ook - met 8 jaar brengt ze al koffie rond op de motorbeurs.
Uitgeraasd na een heerlijke losbandige studententijd in Utrecht ontvangt Danielle op haar 26ste de eerste kinderen in haar praktijk. Het zien wat er onder het gedrag van een kind zit, onder die ijsberg – het is voor Danielle de absolute basis.
En dan het begeleiden van ouders die zelf moeilijk door dit gedrag van hun kind heen kunnen kijken. Het geeft haar enorme voldoening als ze van een moeder terugkrijgt ‘ik heb echt anders naar mijn kind leren kijken’.
De praktijk staat
De groei van de praktijk gaat met vallen en opstaan: ‘ik heb ook echt wel onhandige dingen gedaan, hoor’. Denk aan het te snel willen doorvoeren van veranderingen in het team of ruis die ontstaat door onduidelijke afspraken.
Maar, door schade en schande... Ze heeft geleerd, is blijven leren en haalt tijdens het opgroeien van haar jonge kinderen haar BIG-registratie als orthopedagoog- generalist. Inmiddels richt ze zich vooral op het geven van training en supervisie en kan ze volmondig zeggen: de praktijk staat.
Herinneringen voor het leven
Danielle kabbelt dus niet. Vreselijk vindt ze dat. ‘Als je op je sterfbed ligt, wil je dan aan je kabbelende leven denken? Nee toch! Je denkt aan de mooiste ervaringen en hoogtepunten met de mensen die je lief hebt.’
Drie maanden met haar gezin in het prachtige Curaçao wonen is absoluut één van die hoogtepunten – online runt ze haar praktijk en werkt aan een boek. Deze herinneringen zijn voor het leven.
En waar die energie ooit voortkwam uit 'laten zien dat ik het wel kan' is dat nu niet meer leidend. Deze vrouw staat. Deze vrouw maakt impact.
Geschreven door Susanne Kobus
13 maart 2024
GeGeschreven door Susanne Kobus 13 maart 2024schreven door Susanne Kobus 13 maart 2024
Geschreven door Susanne Kobus 13 maart 2024
Kommentare